و چون کاروان رهسپار شد پدرشان گفت اگر مرا به کم ‏خردى نسبت ندهید بوى یوسف را مى ‏شنوم (94)

گفتند به خدا سوگند که تو سخت در گمراهى دیرین خود هستى (95)

پس چون مژده ‏رسان آمد آن [پیراهن] را بر چهره او انداخت پس بینا گردید گفت آیا به شما نگفتم که بى ‏شک من از [عنایت] خدا چیزهایى مى‏دانم که شما نمى ‏دانید (96)

گفتند اى پدر براى گناهان ما آمرزش خواه که ما خطاکار بودیم (97)

گفت به زودى از پروردگارم براى شما آمرزش مى ‏خواهم که او همانا آمرزنده مهربان است (98)